تأثیر مخمر آبجو بر فشارخون و لیپوپروتئینهای سرم بیماران دیابتی نوع دو

سابقه و هدف: با افزایش شیوع دیابت نوع دو در سطح جهان به عنوان یک بیماری مزمن در سالهای اخیر، تحقیقات فراوانی جهت یافتن و بررسی اثر مواد و روش‌هایی که بتوانند این بیماری را کنترل کنند، صورت گرفته است. یافتههای برخی از این تحقیقات به نقش مؤثر مخمر آبجو از طریق «فاکتور تحمل گلوکز» موجود در آن و تأثیر روی گیرندههای انسولین در کنترل این بیماری اشاره میکنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر مکملیاری با مخمر آبجو بر کنترل فشار خون و لیپوپروتئینهای سرم در افراد دیابتی نوع دو صورت گرفت. مواد و روشها: این بررسی به صورت یک کارآزمایی بالینی دوسوکور روی 84 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. بیماران به صورت تصادفی ساده انتخاب و به 2 گروه دریافت کننده قرص مخمر آبجو (42 نفر) و دارونما (42 نفر) تقسیم شدند و به ترتیب روزانه 6 عدد قرص مخمر آبجو 300 میلیگرمی و دارونما به مدت 12 هفته دریافت کردند. وزن، قد و نمایه توده بدن، مصرف موادغذایی هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه یادآمد خوراک 24 ساعته، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، کلسترول تام، تری‌گلیسیرید، LDL-c و HDL-cسرم ناشتا، قبل و بعد از مداخله اندازهگیری و محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS18 و آزمونهای آماری Tمستقل و Tزوج، کولموگروف اسمیرنوف و آنالیز کوواریانس استفاده شد. یافتهها: در این مطالعه، 84 بیمار (21 مرد و 63 زن) با میانگین سنی 1/6±3/46 سال شرکت کردند. پس از 12 هفته مکملیاری، فشارخون دیاستولیک به میزان6/0±7/5 میلیمترجیوه (001/0p=) و فشارخون سیستولیک به میزان 5/1±1/4 میلی مترجیوه (007/0p=) در گروه دریافت کننده مخمر آبجو کاهش یافت. پس از مداخله، میزان فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در بین دو گروه دریافت‌کننده مخمر آبجو و دارونما اختلاف معنیداری داشتند (به ترتیب 05/0=P و 03/0=P)، ولی تغییر معنیداری در میزان تری گلیسیرید، LDL-c، کلسترول تام وHDL-c مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف مکمل مخمر آبجو در کنار درمان معمول بیماری دیابت نوع دو موجب کاهش فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در بیماران دیابتی نوع دو میشود. واژگان کلیدی: دیابت نوع دو، مخمرآبجو، فشارخون، لیپوپروتئینهای سرم